Cinderella Boy 48 [1] งานโรงเรียน [ Wonhyuk]
“ฮยอกแจ”
เสียงทุ้มแฝงแววอ่อนโยนเอ่ยเรียกเบา ๆ เปลือกตาสีหวานปิดเข้าหากันแนบสนิท ทำไมต้องเรียกผมด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนขนาดนั้นด้วย เปลือกตาที่ปิดสนิทเปิดขึ้นช้า ๆ มาจ้องมองใบหน้าคมคายของชายหนุ่ม รอบข้างพากันเงียบสนิท สองสายตาสบกันนิ่งค้าง ใบหน้าคมโน้มต่ำลงทาบกลีบงามอิ่มระเรื่อเบา ๆ
ฮยอกแจสั่งตัวเองให้หยุดเคลื่อนไหว หากแต่ความอุ่นนุ่มของริมฝีปากที่กำลังบดเบียด ดึงความความต้องการนั้นทิ้งไปหลงเหลือไว้เพียงความอุ่นซ่าน มือที่วางอยู่เฉย ๆ เริ่มเลื่อนขึ้นไปจับราวแขนแกร่งแน่น
ไม่อยากจะหวั่นไหว แต่ร่างกายกลับดึงดูดเข้าหา กลิ่นกายชายแท้ดึงสติที่มีให้ดับลง ไม่ต่างกับกลิ่นกายหอมหอม ๆ ของร่างบางตรงหน้า จากจูบผะแผ่วเริ่มเปลี่ยนจังหวะเป็นหนักขึ้น เสียงหวานครางน้อย ๆ ผ่านลำคอเรียวระหง
กระดาษแผ่นบางที่ถืออยู่ ค่อย ๆ หลุดร่วงจากฝ่ามือตกลงสู่พื้น มือที่โอบเอวบางไว้เริ่มไล้ลงไปเกี่ยวขาบางยกสูงมาพาดไว้ยังต้นขาใหญ่ พร้อม เปิดเลิกชายผ้าขึ้นมาลูบไล้เรือนขาขาวนวล มือที่จับราวแขนแกร่งอยู่เลื่อนขึ้นไปยังท้ายทอยก่อนกดเบา ๆ รั้งใบหน้าคมโน้มต่ำลงมาหาตัวเอง มวลในท้องพุ่งสูงจนอยากจะยับยั้ง ความเป็นชายตื่นตัวจนอยากจะดับ สองลมหายใจพากันถ่ายเทปรับเปลี่ยนให้แก่กันและกัน หัวใจดวงโตเต้นแรงไม่แพ้หัวใจดวงน้อย ริมฝีปากแสนหวานบดเบียดริมฝีปากหนาใหญ่ครั้งแล้วครั้งเล่า
สัญญาณเครื่องมือสื่อสารดังขึ้น ผละสองร่างออกจากกัน ฮยอกแจออกมายืนหอบหายใจแรงอยู่ห่าง ๆ กลีบปากอิ่มแดงบวมช้ำน้อย ๆ มือบางสั่นระริก ฮยอกแจเช็ดหยาดน้ำที่ริมฝีปากด้วยหลังมือตัวเอง เสใบหน้าไปด้านข้างหลบสายตาที่มองมายังตน ซีวอนค่อย ๆ ผ่อนลมหายใจลง ดวงตาคมพินิจเรือนร่างบางแม้ปากจะขยับเอื้อนเอ่ยน้ำเสียงอยู่กับปลายสาย
ฮยอกแจเดินไปหยิบกระดาษที่ปลิวตกพื้นเมื่อกี้ขึ้นมาถือไว้ หันหลังพากายตัวเองหวังเดินออกไปจากจุดนั้น แต่ถูกมือใหญ่คว้าจับต้นแขนเอาไว้ก่อน ซีวอนผละมือมาปิดลำโพงไว้ โน้มใบหน้าลงมากดจูบเบา ๆ
“อีก 15 นาทีไปรอฉันที่ห้อง” สั่งแค่นั้น แล้วหันหลังเดินจากไปพร้อมกรอกเสียงพูดคุยกับปลายสายต่อ ฮยอกแจขบเรียวปากตัวเองจ้องมอง
คุณคิดว่าผมจะไปรึไง
ฮยอกแจกลับมาทำงานอีกครั้งโดยไม่สนใจสิ่งที่ซีวอนพูดแม้น้อย
“วันนี้นายดูเซ็กซี่เป็นบ้าเลยฮยอกแจ” เรียววุคเอ่ยชมเพื่อนด้วยใบหน้าแดง ๆ เพราะนอกจากชุดที่ดูจะแนบเนื้อจนเผยให้เห็นเรือนร่างบอบบางชัด ๆ แล้ว กลีบปากอิ่มสวยของเพื่อนยังแดงจนเกินปกติอีกต่างหาก
“ก็ปกติดีนี่” ว่ากลับราบเรียบหากแต่ภายในไม่ได้ราบเรียบตามไปด้วย ฮยอกแจเงยหน้าไปยังทิศทางที่อีกคนได้นัดหมายไว้ แม้ไม่อยากจะใส่ใจ แต่สมาธิกลับไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแม้แต่น้อย
“เรียววุค นายทำไปก่อนนะ ฉันขอตัวไปทำธุระแป๊บ” ยื่นแผ่นงานให้กับเพื่อน ก่อนจะพาร่างตัวเองเดินตรงไปยังชั้นที่ไม่อยากจะไปมากที่สุด
ฮยอกแจเดินมาหยุดยืนอยู่หน้าประตูบานไม้สลักรายชื่อบุคคลผู้มีตำแหน่งสูงสุดของนักเรียน
แล้วเราจะมาทำไม กลีบปากอิ่มบางขบเม้มแน่น หันหลังเตรียมจะเดินจากไป แต่ประตูที่ปิดอยู่เมื่อกี้เปิดออกผัวะ พร้อมมีมือใหญ่เอื้อมมาจับข้อมือตัวเองดึงเบา ๆ ให้เข้าไปภายใน หัวใจดวงน้อยเต้นระส่ำจ้องสบดวงตาคมแฝงแววต้องการจากชายหนุ่ม
ซีวอนรวบจับเอวบางไปนั่งแหมะไว้บนโต๊ะทำงาน กวาดเอาทุกอย่างที่อยู่บนโต๊ะร่วงลงเกลื่อนพื้น หัวใจดวงน้อยเต้นแทบไม่เป็นจังหวะ ซีวอนล้วงมือเข้าไปดึงกางเกงตัวน้อยให้หลุดร่นออกจากกายบาง แล้วเคลื่อนที่ปลดซิบดึงกายร้อนของตัวเองออกมา แก้มนวลแดงก่ำ มวลในท้องพุ่งสูง ลมหายใจพากันติดขัด แม้อยากจะปฏิเสธแต่ความร้อนที่มีมันสูงเกินต้าน
สองขาบางถูกจับแยกออกจากกัน ก่อนร่างสูงจะพากายตัวเองเข้าไปยืนแทรก สองมือใหญ่จับสะโพกกลมเคลื่อนที่เข้าหากายแกร่งของตน ก่อนค่อย ๆ หล่อหลอมสองกายเอาไว้ด้วยกัน ฮยอกแจจับหัวไหล่กว้างเอาไว้แน่น ผ่อนลมหายใจให้เข้าออกช้าที่สุด
ช่องทางอ่อนนุ่มกลืนกินกายร้อนจนหมด ฮยอกแจเชิดหน้าหลับตาลงแน่น กลีบปากอิ่มแดงที่กำลังเผยออ้าแลดูมีเสน่ห์จนต้องก้มลงสอดปลายลิ้นเข้าไป กวาดเก็บความหวานภายใน สะโพกใหญ่เริ่มใส่จังหวะช้า ๆ มือหนาอีกข้าง แหวกยูกาตะออกจากกันเผยให้เห็นแผ่นอกขาวเนียน ร่างสูงไม่รั้งรอที่จะบีบคลึงยอดอกที่ตนแสนคิดถึง
ความวาบหวามที่เกิดขึ้นทำเอากายใหญ่แทบแตกดับ ซีวอนเร่งจังหวะให้ช่องทางเล็กแคบกลืนกินตัวเองเข้าไป ร่างกายนี้มีเสน่ห์เหลือเกิน มีเสน่ห์จนเขาขาดไม่ได้ ฮยอกแจคล้องสองมือไว้ที่ลำคอหนา สองริมฝีปากยังคงแนบชิดในขณะที่กายเบื้องล่างยังคงใส่จังหวะเข้าออกไม่หยุด
ช่องทางไหลลื่นกลืนกินครั้งแล้วครั้งเล่า สองปลายลิ้นตวัดเกี่ยวพันกันไปมา ซีวอนหยุดตัวเองเอาไว้ ก่อนจับร่างบางเลื่อนลงจากโต๊ะมายืนคว่ำหน้าวางแขนราบไปกับพื้นโต๊ะทั้งที่ แก่นกายยังคงติดหนึบ
มือหนาเลิกชายผ้าขึ้น เผยให้เห็นแก้มก้นงามงอนที่มีเนื้อร้อนของตัวเองติดอยู่ ร่างสูงค่อย ๆ ถอนมันออกจนเกือบสุด ก่อนดุนดันใส่มันเข้าไปใหม่ ช่องทางแสนแคบแทบทำลายความเป็นมนุษย์ของตัวเองให้หมดลง ซีวอนไล้ปลายลิ้นไปรอบริมฝีปากราวกับคนกำลังหิวกระหาย จากเชื่องช้าในคราแรกร่างสูงเริ่มเพิ่มแรงมากขึ้น จนสองมือบางต้องพยายามยึดโต๊ะไว้เพื่อพยุงตัวเอง สองมือหนาจับสะโพกกลมมน เร่งจังหวะสาดใส่ไม่ยั้ง
เสียงหวานครวญครางเป็นดั่งมีดกรีดความอดทนให้หดหาย ซีวอนเร่งจังหวะเร็วขึ้น เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังคละเคล้าไปทั่ว อึดอัดจนต้องบีบเนื้อขาวในมือแน่น
“อ๊ะ อา ~ ซี วอน ผม..อ๊ะ” สิ้นสุดความอดทน ฮยอกแจแหงนหน้าปลดปล่อยออกมาเต็มที่ ร่างสูงยังคงโหมสะโพกหนักอยู่ด้านหลัง หยอกแจกัดฟันอดทนต่อแรงส่งและเพียงไม่นานกายใหญ่ก็พ่นน้ำรักออกมาเช่นกัน ฮยอกแจวางแก้มซ้ายแนบไปกับพื้นโต๊ะ เปลือกตาบางปิดลงแนบสนิท
ซีวอนปลดความเป็นชายออกจากกลีบงามคับแคบช้า ๆ พร้อมกับช้อนอุ้มคนตัวบางขึ้นมานั่งไว้บนโต๊ะดังเดิม แขนใหญ่สวมกอดร่างบางเอาไว้แน่น ไร้ซึ่งคำพูด มีเพียงอ้อมกอดเท่านั้น กอดเอาไว้แน่น ๆ ไม่แน่ใจว่าอ้อมกอดนี้กอดไว้เพื่ออะไร เพียงแต่ขอกอดเอาไว้ให้แน่นที่สุดเท่าที่จะทำได้ แค่นั้นเอง
“ผ ผมขอตัวไปทำงานก่อน” ก้มหน้าร้องบอกอาย ๆ อยู่ ๆ ก็เอาตัวมาให้เขาเชยชมถึงที่ ง่ายชะมัดเลยเรา ซีวอนผละอ้อมแขนออกมาครางในลำคอเบา ๆ ตอบรับ ฮยอกแจเคลื่อนตัวลงมาจากโต๊ะ จัดชุดตัวเองให้เข้าที่เข้าที่เข้าทางไม่ต่างกับร่างสูงข้างกาย
“ผมขอตัว” ว่าจบก็เตรียมจะเดินหนี แต่มือใหญ่คว้าจับเอาไว้ก่อน พร้อมดึงเบา ๆ เข้าไปชิดกายตัวเอง แล้วใช้มืออีกข้างรั้งท้ายทอยบอบบางแหงนใบหน้าหวานขึ้นมารับจูบจากตัวเอง ฮยอกแจยืนนิ่งอยู่กับที่ ก่อนค่อย ๆ ปิดเปลือกตาลง ปล่อยให้ริมฝีปากร้อนโหมแรงใส่ จวบจนพอใจถึงได้ผละออก
ฮยอกแจกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ ปรือเปลือกตาขึ้นมอง มือหนายังคงตรึงอยู่ที่ท้ายทอย ไร้คำพูดใด ๆ จากคนทั้งคู่ ใบหน้าคมโน้มต่ำลงมาอีกรอบ ก่อนครอบครองกลีบปากอิ่มบางผะแผ่วไร้การล้วงล้ำ แต่เมื่อได้สัมผัสก็ยากที่จะหยุด จากจูบผะแผ่วเริ่มกลายเป็นบดเบียด จากบดเบียดก็เริ่มสอดปลายลิ้นเข้าไปเกี่ยวกระหวัดลิ้นเล็กมากขึ้น จวบจนความอดทนใกล้หมด ซีวอนรีบผละริมฝีปากออกพอ ๆ กับมือที่ท้ายทอยแล้วหันหลังเดินออกจากห้องไป
ฮยอกแจปรอยสายตาหวานฉ่ำจ้องมองจนลับแผ่นหลังกว้าง กัดริมฝีปากตัวเองเบา ๆ ระงับแรงอารมณ์ของตัวเองไม่ต่าง
>>กลับไปเม้นท์<<