Cinderella Boy : 43 [ 1 ] : อ่อนโยน [ Wonhyuk]
กลิ่นหอมเย้ายวนจากกายบางลอยคละคลุ้งไปทั่วทำเอาคนตัวใหญ่ข่มตาให้หลับลงไม่ได้ ร่างสูงนอนดิ้นไปมาจนคนที่นอนอยู่ข้าง ๆ ต้องดันตัวลุกขึ้นมาถาม
“คุณซีวอน เป็นอะไรรึเปล่า นอนไม่หลับเหรอ คุณน่าจะทานนมอุ่นสักแก้วนะ” ถามด้วยความเป็นห่วง คนที่นอนกระสับกระส่ายอยู่หมดความอดทน สองมือใหญ่จับร่างบางพลิกลงไปนอนราบอยู่ที่พื้นก่อนดันตัวเองขึ้นมาคร่อมทับ แทน ดวงตาสีสวยเบิกกว้างพร้อมฉายแววตื่นตระหนก ความกลัววิ่งเข้ามาแทนที่ ภาพบางอย่างฉายชัดจนร่างทั้งร่างพากันสั่นไหว
“ฮยอกแจ นายกำลังทำให้ฉันทรมาน”
ไม่เข้าใจในข้อกล่าวหานั้นเลยสักนิด ฮยอกแจสั่นไหวมากขึ้นเมื่อริมฝีปากร้อนโน้มลงมาซุกไซ้ซอกคอตัวเองเบา ๆ
“ย อย่า” ร้องห้ามปากคอสั่น
“อือ อ ฉันไม่ทำอะไรหรอก นอนอยู่เฉย ๆ” ปากบอกอย่างนั้น แต่ริมฝีปากกลับซุกไปทั่วซอกคอขาวลามมาถึงใบหูเพิ่มความหวาดกลัวให้ร่างบาง เข้าไปใหญ่
“อย่า คุณซีวอน” เสียงหวานสั่นเครือ พยายามผลักอกแกร่งออกห่างด้วยมืออันสั่นไหว
“อย่ากลัว ฮยอกแจ” ปลอบประโลมด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“อึก ซีวอน อย่านะ อ๊ะ อ๊า~” ร้องห้ามได้ไม่เท่าไหร่ ก็เผลอตัวครางหวานออกมาเมื่ออีกคนงับเบา ๆ ที่ใบหู
“อย่าครางอย่างนั้นสิ ขอร้องล่ะ” ร้องห้ามด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ไม่อยากให้ครางแต่ตัวเองกลับก้มลงใช้ปลายลิ้นตวัดยอดยอกผ่านเสื้อขาวตัวบางไปมา ยอดเม็ดสีอิ่มแข็งตัวท้าทาย ฮยอกแจเผลอตัวแอ่นอกบิดกายไปมาส่งเสียงครางหวานหนักหน่วงยิ่งกว่าเดิม
“อืมม ฮยอกแจ” เสียง ทุ้มครางผะแผ่วในลำคอ มือหนาล้วงเข้าไปกอบกุมส่วนอ่อนไหวภายใต้ร่มผ้าของตัวเอง แม้จะต้องการขนาดไหน แต่ก็รู้ว่าร่างน้อยนี้คงรับอีกไม่ได้แล้ว มือหนาใส่จังหวะให้กายร้อนแข็งขืนด้านล่างในขณะที่ปลายลิ้นและฟันคมขบกัด พร้อมเกี่ยวพันไปมาบนยอดอกที่กำลังแข็งตัวเชิญชวน สองมือบางสั่นระริกจับต้นแขนใหญ่บีบแรงระบายมวลที่กำลังพุ่งสูง
ฮยอกแจปรือสายตาหวานฉ่ำจ้องมองใบหน้าคมที่ซุกอยู่กับอกตัวเอง มือใหญ่ทำหน้าโหมเพลิงใส่จังหวะภายใต้ร่มผ้า
“ฮยอกแจ~” กัดฟันครางทุ้มผ่านลำคอ แขนใหญ่สอดลงใต้เอวบางดึงเบา ๆ เข้าหากายตน เร่งจังหวะจนปลดปล่อยได้ในที่สุด
ซีวอนก้มหน้าอ้าปากกอบโกยเอาอากาศเข้าปอด ฮยอกแจปรอยสายตาปรือหวานขึ้นมองคนที่กำลังรั้งลมหายใจตัวเองกลับคืน หากสมองตัวเองไม่ได้เบลอจนไป เหมือนเมื่อกี้จะเห็นอีกคนกำลังพยายามทะนุถนอมตัวเองอยู่เลย
ใช่หรือเปล่า?
ยังไม่ทันได้คำตอบใบหน้าคมที่ก้มอยู่ เลื่อนขึ้นมากดจูบตัวเองเบา ๆ สองมือบางรีบผลักไหล่กว้างออกอีกครั้ง หากแต่ร่างสูงกลับเพิ่มแรงโหมบดเบียดนวดคลึงกลีบหวานไปมา ก่อนทะลวงปลายลิ้นเข้าไปภายในเกี่ยวกระหวัดลิ้นเล็กให้โหมตอบรับ จากมือที่ผลักไสเริ่มแปรเปลี่ยนมาบีบแน่น
ฮยอกแจเลื่อนมือมาจับสองแขนแกร่ง ทั้งบีบกระชับทั้งกดจิกเพื่อหยุดมวลในท้องที่กำลังหมุนเกลียวราวกับคลื่นน้ำ ในมหาสมุทร กายบางผวาเฮือก เมื่อมือใหญ่เลื่อนมาครอบครองส่วนอ่อนไหวของตัวเองไว้ หนำซ้ำยังเคลื่อนที่ขึ้นลงสร้างความเสียวซ่านจนเผลอตัวส่งเสียงครางหนักแทบ ทำเอาสิงห์ร้ายอยากผงาดขึ้นมาอีกรอบ
“อย่าครางฮยอกแจ” ผละริมฝีปากออกมากระซิบห้ามก่อนก้มลงกดจูบอีกรอบ
ยิ่งร่างสูงโหมแรงมากเท่าไหร่ ปลายเท้าบางยิ่งกดจิกพื้นเตียงมากขึ้นเท่านั้น ปลายเล็บแหลมคมสร้างรอยข่วนอันใหม่เป็นทางยาวบนลาดไหล่กว้าง ซีวอนไม่สนใจความเจ็บนั้นแม้แต่น้อย มือหนายังคงทำหน้าที่เร่งจังหวะในขณะที่ปลายลิ้นร้อนไล่ต้อนจนฮยอกแจหมดหนทางหลบหนี
ความอดทนใกล้สิ้นสุด ฮยอกแจผละริมฝีปากออกมาเชิดใบหน้าส่งเสียงครางหวานครั้งสุดท้ายพร้อมปลด ปล่อยออกมาจนหมด ริมฝีปากเรียวสวยอ้าค้าง ปล่อยลมหายใจให้เข้าออกไร้จังหวะ แผ่นอกขาวบางไหวกระเพื่อมขึ้นลงแลดูมีเสน่ห์จนไม่อาจถอนสายตาจากไปได้
ฮยอกแจกลืนน้ำลายลงคอเบา ๆ เปลือกตาสีอ่อนปิดสนิทก่อนเปิดขึ้นอีกครั้ง พร้อม ๆ กับลมหายใจที่เริ่มสงบลง ซีวอนก้มลงกดจูบกลีบงามอ่อนนุ่มเบา ๆ ก่อนผละตัวลงไปนอนอยู่ที่เดิมของตัวเอง มือหนาเกี่ยวเอวบางเข้ามากอดไว้หลวม ๆ
“ราตรีสวัสดิ์นะ” กระซิบแผ่วข้างใบหู ฮยอกแจซุกหน้าเข้ากับอกกว้าง ตอบกลับน้ำคำอู้อี้
“ร ราตรีสวัสดิ์ฮะ”
>>>กลับไปอ่านต่อ<<<