Cinderella boy NC :11:: หงุดหงิด
มือหนาจับร่างบางคว่ำหน้าไว้กับโซฟา กระชากถอดกางเกงนักเรียนออก หลงเหลือไว้เพียงเสื้อเชิ้ตนักเรียนสีขาวเท่านั้น ฮยอกแจพยายามหันกลับมามอง แต่ก็ถูกมือหนากดศีรษะให้จมลงไปกับโซฟาตัวนุ่ม อย่างไม่ใยดี ร่างสูงถอนแก่นกายออกพร้อมกับสอดใสโดยไร้การโอ้โลมแม้แต่น้อย
ก็แค่ทำทาน ให้กับพวกที่อยากจนเกินพิกัดอย่างนาย ฮยอกแจ
ไร้ซึ่งการต้านทาน ไร้ซึ่งการปฏิเสธ ไม่ใช่เพราะยอม แต่เพราะกำลังไร้เรี่ยวแรงราวกับถูกดูดดวงวิญญาณทิ้งไป
ซีวอนทำไมคุณถึงได้ใจร้ายกับผมขนาดนี้
เจ็บเหมือนถูกแยกร่างออกจากกัน ช่องทางคับแคบถูกโหมกระหน่ำโดยไร้การเตรียมพร้อม เจ็บยิ่งกว่าอะไร แค่คุณทำ ร้ายจิตใจผม มันก็มากเกินพอแล้ว คุณยังจะมาทำร้ายร่างกายของผมอีกเหรอ ฮยอกแจไหวเอนไปตามแรงโหมจากร่างสูง
มือหนากดแผ่นหลังบางไว้แน่น ราวกับไม่ต้องการให้อีกฝ่ายโผล่ขึ้นมา ริมฝีปากเรียวบางพยายามกอบโกยเอาอากาศที่แทบจะขาดหายจากความเจ็บปวดและแรง โหมของอารมณ์เข้าไป
หากนี่คือความฝัน มันก็คงจะเป็นฝันร้ายที่สุดที่ฮยอกแจเคยเจอมา อยากตื่นจากความฝันนี้เร็ว ๆ ไม่อยากเจออีกแล้ว ไม่อยากเจอคนใจร้ายอีกแล้ว
ซีวอนจ้องมองร่างที่นอนสลบไสลอยู่ตรงหน้าไม่วางตา ความหงุดหงิดแล่นพล่านยังไม่ยอมหยุด ทั้ง ๆ ที่ทำไปแล้วแท้ ๆ แต่ทำไมยังรู้สึกหงุดหงิดอยู่ มือหนาจับร่างบางพลิกขึ้นมาจ้องใบหน้าที่หลับตาพริ้ม ยิ่งเห็นก็ยิ่งหงุดหงิด
มือหนาเอื้อมออกบีบรอบลำคอเรียวระหงเอาไว้ ราวกับต้องการจะหยุดชีวิตของอีกร่างลง ดวงตาที่ปิดสนิทค่อย ๆ ปรือขึ้นมองเมื่ออากาศเริ่มจางหาย ซีวอนนี่คุณเกลียดผมถึงขนาดต้องฆ่าเลยเหรอ
ความกลัวตายมีไม่ถึงเศษเสี้ยวของความเสียใจที่แล่นลิ่ว ดวงตาเรียวเล็กค่อย ๆ ปรือปิดลงช้า ๆ เหมือนกับจะยอมรับการพิพากษาของชายหนุ่ม แต่อยู่ ๆ ลมหายใจที่กำลังจะดับสิ้นถูกแทนที่ด้วยลมหายใจของอีกคน
ริมฝีปากอิ่มบางเผยออ้ารับเอาอากาศเข้าปอดเพื่อยื้อชีวิตตัวเอง ทั้งที่หงุด หงิดจนอยากจะฆ่าคนตรงหน้าให้ตาย ๆ ไปซะ แต่เขากลับทำไม่ได้ ร่างสูงผละริมฝีปากออกมาจ้องมองดวงตาปรือน้อย ๆ ของคนที่นอนอยู่
ร่างที่กำลังกอบโกยเอาอากาศเข้าปอดช่างดูเย้ายวนจนเผลอตัวก้มลงประกบริมฝีปากไว้ แน่นอีกครั้ง ลิ้นร้อนล้วงลึกลงสำรวจจนอีกร่างเริ่มไหวสะท้าน กลิ่น กายหอมอ่อนๆ ที่คุ้นเคยดับสติที่ควรจะหยุดเอาไว้ให้โหมกระหน่ำอีกครา อาภรณ์ชิ้นสุดท้ายที่เหลืออยู่ถูกเด็ดทิ้งอย่างไม่ใยดีจากร่างสูง
กลิ่นหอมกรุ่นของร่างบางเรียกร้องให้ก้มลงสัมผัส ริมฝีปากร้อนลากไล้ไปทั่ว พร้อมทิ้งร่องรอยไว้ทั่วเรือนกาย แทบจะทุกจุดที่ริมฝีปากร้อนพาดผ่าน ราวกับต้องการปะรอยหรืออาจต้องการประทับชื่อของตนลงไป
ร่างบางบิดเร้าเย้ายวน เสียงครางหวานดังออกมาเพียงแผ่ว แต่ก็หนักหน่วงพอที่จะทำให้คนหงุดหงิดกระชากทึ้งเสื้อผ้าของตัวเองออก พร้อมกับนำกายอันเปลือยเปล่าทาบทับโหมกระหน่ำให้ ผิวกายสองร่างรวมเป็นหนึ่งเดียว
เจ็บแล้วเจ็บอีก เจ็บจนด้านชา ดวงหน้าสวยหวานเชิดแหงน หยดน้ำสีใสยังไหลจากห่างตาไม่หยุด ร่างสูงโหมกระหน่ำรุนแรงจนแทบลืมทุกสิ่ง ทำไมฝันร้ายนี้ถึงได้ยาวนานนักนะ มือบางขย้ำจับโซฟาไว้แน่น แต่คงไม่อาจเหนียวรั้งอารมณ์ไว้ได้ ฮยอกแจจำใจต้องจับแขนแกร่งที่โอบเอวตนเองไว้เพื่อรั้งอารมณ์ตน
ความหงุดหงิดมลายหายไปพร้อม ๆ กับร่างสูงที่ทิ้งตัวลงมาทาบทับร่างที่หลับใหล แม้ยามนี้ดวงตาเรียวยังคมมีหยดน้ำเกาะไว้บาง ๆ ร่างสูงผละกายออกจากร่างที่อยู่ตรงหน้า ลุกขึ้นยืนแต่งตัวและเดินออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว
นี่เราทำอะไรลงไป นั่นคือร่างของที่เราแสนเกลียดแล้วทำไมเราถึงได้...
>>>กลับไปอ่านต่อ<<